1. Moja miejscowość, mój region.

2. Moja Ojczyzna.

3. Łąka w maju.

4. Święto rodziców.

I. Stoi Syrenka nad Wisłą

i patrzy na rzeki fale.

Tak dużo dzieci dziś do niej przyszło,

no i nie boją się wcale.

Tak dużo dzieci dziś do niej przyszło,

no i nie boją się wcale.

To nie jest żywa Syrenka,

to pomnik Warszawę chroni.

Bo, jak mówi stara legenda:

Syrenka miasta broni.

Bo, jak mówi stara legenda:

Syrenka miasta broni.

Ref.: Nasza Warszawa, nasza stolica

ciągle Syrenkę zachwyca.

A Wisła śpiewa wciąż u jej stóp

swoją piosenkę: Chlup, chlup, chlup, chlup.

A Wisła śpiewa wciąż u jej stóp:

Chlup! Chlup! Chlup!

II. Kiedyś prawdziwa Syrenka

w falach tej rzeki mieszkała.

Siadała czasem na brzegu Wisły

i cudne pieśni śpiewała.

Siadała czasem na brzegu Wisły

i cudne pieśni śpiewała.

Złapali ją w sieć rybacy,

spać poszli, bo nocka była,

lecz najmłodszy z nich ją wypuścił,

bo bardzo go prosiła.

Lecz najmłodszy z nich ją wypuścił,

bo bardzo go prosiła.

Ref.: Nasza Warszawa, nasza stolica

ciągle Syrenkę zachwyca.

A Wisła śpiewa wciąż u jej stóp

swoją piosenkę: Chlup, chlup, chlup, chlup.

A Wisła śpiewa wciąż u jej stóp:

Chlup! Chlup! Chlup!

III. I odtąd dzielna Syrenka

ze swojej wielkiej wdzięczności

postanowiła strzec tego miasta,

pilnować jego wolności.

Postanowiła strzec tego miasta,

pilnować jego wolności.

Jest herbem miasta Warszawa,

stolicy naszego kraju.

I Polacy, duzi i mali,

Syrenkę odwiedzają.

I Polacy, duzi i mali,

Syrenkę odwiedzają.

Ref.: Nasza Warszawa, nasza stolica

ciągle Syrenkę zachwyca.

A Wisła śpiewa wciąż u jej stóp

swoją piosenkę: Chlup, chlup, chlup, chlup.

A Wisła śpiewa wciąż u jej stóp:

Chlup! Chlup! Chlup!

1. Wiosenne powroty

2. Wielkanoc

3. Wiosna na wsi

4. Dbamy o przyrodę

W małym koszyczku

dużo jedzenia,

które niesiemy

do poświęcenia:

chleb i wędlina,

kilka pisanek

oraz cukrowy

mały baranek.

Drożdżowa babka,

sól i ser biały,

i już jest pełny

koszyczek mały...

1. Zwierzęta z dżungli i sawanny.

2. Zwierzęta naszych pól i lasów.

3. Marcowa pogoda.

4. Wiosenne przebudzenia.

Marzanno, Marzanno, kolorowa panno

byłaś z nami zimę całą.

Nie spałaś jak niedźwiedź bury,

ale hasałaś, skakałaś, śniegiem czasem sypałaś.

Na nartach i sankach z nami zjeżdżałaś,

mroźnym wiatrem też zawiałaś.

Radowaliśmy się wszyscy w koło

bo z tobą zima była wesoła.

Tak też mogliśmy sporty różne uprawiać

i w ciepłych ubrankach harce wyprawiać.

Dzisiaj smutno żegnać cię,

bo już kończy się zima.

A wiosna się zaczyna.

Ustąp więc nasza panno słomiana,

bo pani w zieleni czeka przybrana.